Jest współtwórcą (z Januszem Nyczakiem) prapremierowego wystawienia Operetki Gombrowicza (na scenie studenckiego Teatru NURT w Poznaniu).
Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej.
Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.
Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu.
Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.
Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych.
Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej.
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:
– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer),
– Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza
– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel
Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej.
Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.
Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu.
Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.
Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych.
Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej.
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:
– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer),
– Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza
– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel
MARTA KOTOWSKA
(18.04.1941-11.10.2010)
Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.
Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia.
Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie.
Role w Teatrze Rozrywki
– Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,
– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,
– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,
– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina,
– Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,
– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta.
Foto: Tomasz Zakrzewski
(18.04.1941-11.10.2010)
Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.
Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia.
Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie.
Role w Teatrze Rozrywki
– Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,
– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,
– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,
– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina,
– Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,
– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta.
Foto: Tomasz Zakrzewski
Choreograf, reżyser, performer. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie i choreografię w Brucknerkonservatorium Linz. Wcześniej ukończył warszawską Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. J. Elsnera.
Za autorską wersję operetki Lehara Wesoła wdówka, w której obsadził cztery polskie sprzątaczki, otrzymał wyróżnienie „Theater Heute” i „Falter” dla najlepszego młodego reżysera i za najlepszą w 2009 roku offową produkcję teatralną w Austrii. Jest również autorem głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie.
Ze studentami bytomskiego Wydziału Teatru Tańca PWST zrealizował spektakl Hamlet, prezentowany w roku 2011 na wrocławskim Dialogu, jako jedyne przedstawienie studenckie w dziejach festiwalu.
Wśród stricte tanecznych projektów Tomaszewskiego znalazły się również m.in. Dance Tetralogy, zrealizowany w Lozannie w 2005 roku z udziałem Agaty Winskiej i Agnieszki Dmochowskiej, a także duet Strawberry Muffin z Sabile Rasiti. W Last Temptation of Saint Bernadette – prezentowanym m.in. w wiedeńskim Tanzquartier – choreograf inspirował się historią świętej Bernadety, jak wierzą katolicy – jednej z uczestniczek objawień maryjnych w Lourdes. Cezary Tomaszewski „obudził” postać Bernadety – tym razem w męskim ciele.
Jako wykonawca pracował m.in. z Willim Dornerem i Charlotte Vincent. W teatrze dramatycznym współpracował – jako choreograf – z Janem Peszkiem (Sło M. Pakuły oraz Wroniec J. Dukaja we Wrocławskim Teatrze Lalek), Barbarą Wysocką (Pijacy F. Bohomolca w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Mają Kleczewską (Oresteja Ajschylosa w stołecznym Teatrze Narodowym), a także z Moniką Strzępką (Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Bitwa warszawska 1920 w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie).
Foto: Tomasz Zakrzewski
Za autorską wersję operetki Lehara Wesoła wdówka, w której obsadził cztery polskie sprzątaczki, otrzymał wyróżnienie „Theater Heute” i „Falter” dla najlepszego młodego reżysera i za najlepszą w 2009 roku offową produkcję teatralną w Austrii. Jest również autorem głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie.
Ze studentami bytomskiego Wydziału Teatru Tańca PWST zrealizował spektakl Hamlet, prezentowany w roku 2011 na wrocławskim Dialogu, jako jedyne przedstawienie studenckie w dziejach festiwalu.
Wśród stricte tanecznych projektów Tomaszewskiego znalazły się również m.in. Dance Tetralogy, zrealizowany w Lozannie w 2005 roku z udziałem Agaty Winskiej i Agnieszki Dmochowskiej, a także duet Strawberry Muffin z Sabile Rasiti. W Last Temptation of Saint Bernadette – prezentowanym m.in. w wiedeńskim Tanzquartier – choreograf inspirował się historią świętej Bernadety, jak wierzą katolicy – jednej z uczestniczek objawień maryjnych w Lourdes. Cezary Tomaszewski „obudził” postać Bernadety – tym razem w męskim ciele.
Jako wykonawca pracował m.in. z Willim Dornerem i Charlotte Vincent. W teatrze dramatycznym współpracował – jako choreograf – z Janem Peszkiem (Sło M. Pakuły oraz Wroniec J. Dukaja we Wrocławskim Teatrze Lalek), Barbarą Wysocką (Pijacy F. Bohomolca w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Mają Kleczewską (Oresteja Ajschylosa w stołecznym Teatrze Narodowym), a także z Moniką Strzępką (Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Bitwa warszawska 1920 w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie).
Foto: Tomasz Zakrzewski
Tancerz, choreograf, reżyser. U progu kariery zajmował się tańcem ulicznym i breakdance. W roku 1984 został pierwszym Mistrzem Polski w tej dyscyplinie, sięgając po ten tytuł jeszcze wielokrotnie. W 1989 roku założył legendarną grupę P'89, która pod jego kierownictwem zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia.
Pierwszym ważnym osiągnięciem teatralnym artysty była choreografia do musicalu West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1992). Od tego czasu stworzył choreografię do najsłynniejszych musicalu z kanonu światowego, wystawianych na polskich scenach (m.in. Hair, Chicago, Grease, Footloose).
Jest autorem choreografii podczas ceremonii przedmeczowych Mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO 2012 (Stadion Narodowy w Warszawie), twórcą pierwszego polskiego show tanecznego Opentaniec, a także głośnego projektuMetropolish (2010).
W teatralnym dorobku ma współpracę z wieloma teatrami w Polsce i Europie (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Holandia).
Najnowsze produkcje z jego choreografią to m.in.:
– Rock of Ages w warszawskim Teatrze Syrena
– Czarownice z Salem w Teatrze im. A. Sewruka w Elblągu,
– Baron cygański w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku,
– Nowa Huta w krakowskim Teatrze KTO,
– Next To Normal w warszawskim Teatrze Syrena,
– Faust w Teatrze Wielkim w Poznaniu,
– Opera za trzy grosze w Krakowskim Teatrze Variété.
W Teatrze Rozrywki Jarosław Staniek stworzył choreografię do spektakli:
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera,
– West Side Story S. Sondheima,
– Terapia Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika,
– Jeszcze nie pora nam spać R. Kmity i B. Rawskiego,
– Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego,
– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
– Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
– Koty A. L. Webbera.
NAGRODY:
– Nagroda Dziennikarzy za koncert Debiuty w Opolu 1992 dla grupy P’89,
– Nagrody Prezydenta miasta Gdyni za: choreografię do West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni, choreografię do trans-opery Sen Nocy Letniej w Teatrze Muzycznym w Gdyni, reżyserię spektaklu 12 ławek w Teatrze Muzycznym w Gdyni,
– ZŁOTA MASKA za choreografię do spektaklu Footloose wrzuć luz w Gliwickim Teatrze Muzycznym,
– Pomorska Nagroda Artystyczna za spektakl roku dla widowiska Opentaniec,
– Tytuł „najlepszej musicalowej realizacji roku 2000 w Niemczech” dla niemieckojęzycznej wersji musicalu Chess z choreografią Jarosława Stańka,
– Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Białystok w kategorii „Przedsięwzięcie roku” dla spektaklu Metropolish,
– ZŁOTA MASKA 2020 za choreografię do spektaklu Zakonnica w przebraniu w reżyserii Michała Znanieckiego, w Teatrze Rozrywki.
ROMANCA
Teatr Żelazny z Katowic
Komedia Jacka Chmielnika dzieje się w teatrze, podczas przedstawienia w stylu osiemnastowiecznej romancy.
Sztuka miała prapremierę w 1986 roku w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie i od razu stała się hitem, a na gościnne występy w Warszawie nie można było dostać biletów. Od tego czasu Romanca grana była w kilkunastu teatrach, zawsze z dużym powodzeniem. My zapraszamy Państwa na spektakl Teatru Żelaznego, który przez blisko dwa lata działania, na dworcu w katowickiej Ligocie, przygotował on pięć premier!
reżyseria: Marcin Ehrlich
występują:
Ryszarda Celińska
Piotr Wiśniewski
Kamil Katolik
CENA BILETU: 20ZŁ
