ŚLĄSK ZBUNTOWANY
Taki tytuł nosi film dokumentalny zrealizowany przez Dariusza Zalegę. Porozmawiamy z autorem i historykami o zapomnianych wydarzeniach z różnych epok, których tłem były nierówności społeczne i konflikty na linii robotnicy (chłopi) – kapitał. Przywołany zostanie m.in. krwawy bunt sprzed prawie 150 lat, jaki miał miejsce w Królewskiej Hucie (Chorzowie).
Film powstał jako rodzaj sprzeciwu wobec narracji historycznej, eksponującej przede wszystkim konflikty narodowe. Zalega upomina się o tzw. zwykłych ludzi. Przekonuje, że to oni tworzyli „prawdziwą historię”. Czy ma rację? Zapraszamy na projekcję filmu i debatę.
Robert Koehler, Der Streik, 1886
Stanisław Lentz, Strajk, 1910
koncert Pawła Domagały
Paweł Domagała to jeden z najbardziej rozpoznawanych aktorów młodego pokolenia. W jego dorobku znajduje się wiele ról teatralnych, serialowych, a także filmowych. Nie każdy jednak wie, że drugą największą pasją Pawła oprócz aktorstwa jest muzyka. Pisze i wykonuje swoje piosenki od wielu lat.
„Opowiem Ci o mnie” to długo oczekiwany debiutancki album Pawła Domagały. Album, według zapowiedzi, będzie bardzo intymny, osobisty, niepozbawiony jednak świeżych popowych melodii. O brzmienie i aranżacje zadbał Łukasz Borowiecki; jest on również współautorem muzyki. Teksty piosenek Pawła są bardzo osobiste, ale jednocześnie proste w przekazie – oprócz miłości aktor porusza również takie tematy jak wiara, przebaczenie, spokój wewnętrzny. Jeśli chodzi o brzmienie i charakter muzyki – wbrew temu, co można by zakładać – nie jest to piosenka aktorska. Więcej można tu odnaleźć dźwięków pokrewnych twórczości Johna Mayera, Dave Matthews Band czy Mamford and Sons.
Publiczność miała okazję już zapoznać się
z pierwszym teledyskiem I singlem z płyty – „Jestem tego wart”.
Obecnie do sieci trafił drugi singiel Pawła Domagały – „Gdybyś była”.
Płyta ukazała się na rynku 18 listopada
2016 r. i już w pierwszym tygodniu znalazła się w czołówce najlepiej sprzedających się płyt.
wg Woody’ego Allena
Teatr 6.piętro z Warszawy
Polska prapremiera sztuki Woody Allena Central Park West, w tłumaczeniu i inscenizacji Eugeniusza Korina. Spektakl jest kolejną po ZAGRAJ TO JESZCZE RAZ, SAM częścią zaplanowanego w Teatrze 6. piętro tryptyku Miłość, Zdrada i Wybaczenie według Woody Allena.
Central Park West - ulica Nowego Jorku, jeden z najbardziej pożądanych, najbardziej prestiżowych adresów do zamieszkania.
Tu mają swoje apartamenty ci, którym w życiu udało się osiągnąć najwięcej. Madonna, Sting, Bono, Demi Moore, Diane Keaton, Steve Martin, Woody Allen… i bohaterowie sztuki Central Park West, państwo Riggs: Phyllis (JOANNA ŻÓŁKOWSKA), wybitna psychoanalityczka po pięćdziesiątce, kobieta władcza i błyskotliwa, oraz jej pięćdziesięciokilkuletni mąż Sam (WOJCIECH WYSOCKI), prawnik gwiazd show biznesu i obiekt westchnień wielu kobiet. To tu marzyliby zamieszkać nieco młodsi przyjaciele państwa Riggs, Carol (MAŁGORZATA FOREMNIAK), kobieta z problemami natury psychicznej, osobowościowej i seksualnej oraz jej mąż Howard (PIOTR GĄSOWSKI), pisarz powieści, których nikt nie czyta, nadwrażliwiec o psychice jeszcze bardziej skomplikowanej, niż u jego małżonki.
CENTRAL PARK WEST - TO HISTORIA, KTÓREJ FINAŁU NIE PRZEWIDZI CHYBA ŻADEN Z WIDZÓW.
NAJBARDZIEJ NEUROTYCZNA KOMEDIA mistrza gatunku, której współautorami śmiało mogliby być Sigmund Freud i Ingmar Bergman. Groteskowe kompendium wiedzy na temat zdrady i jej pochodnych.
(Janusz Lipiński, właściciel Impresariatu Artystycznego „As/Toruń” – organizatora pokazu sztuki Central Park West)
reżyseria: Eugeniusz Korin
scenografia: Barbara Hanicka
występują:
Joanna Żółkowska
Małgorzata Foremniak
Wojciech Wysocki
Piotr Gąsowski
Julia Pietrucha / Agnieszka Sienkiewicz / Michalina Sosna
czas trwania: 110 minut z 1 przerwą
Marta Guśniowska jest autorką kilkudziesięciu sztuk teatralnych dla starszych i młodszych dzieci, najchętniej grywanych w teatrach lalkowych. Studiowała filozofię, a pracę magisterską napisała na temat: „Tao baśni. Elementy filozofii taoistycznej w wybranych baśniach chińskich”. Porównywana jest do Jana Wilkowskiego czy Jeremiego Przybory. Jej bajki i baśnie są zaskakujące, dowcipnie pouczające, poetyckie i mądre, a do tego zwięzłe. To atrakcyjne zarówno dla dzieci, jak i dorosłych utwory.
W latach 2007-2009 pracowała w Białostockim Teatrze Lalek jako dramaturg, a kolejne trzy lata – w tym samym teatrze jako konsultant literacki.
NAGRODY
W latach 2007-2009 pracowała w Białostockim Teatrze Lalek jako dramaturg, a kolejne trzy lata – w tym samym teatrze jako konsultant literacki.
NAGRODY
- 2004: Poznań – II i III nagroda w konkursie dramaturgicznym „Tespis” za teksty „Sukno Jeremiasza” i „Królestwo za dwie korony”
- 2005: Opole – 22. Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek – wyróżnienie za tekst sztuki „Baśń o rycerzu bez konia”.
- 2006: Poznań – Konkurs na sztukę dla dzieci i młodzieży – I nagroda za „Baśń o grającym imbryku” oraz wyróżnienie za „Krokus Pokus”
- 2007: 13. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – wyróżnienie za tekst sztuki „O rycerzu Pryszczycerzu”
- 2008: Poznań – 19. Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży - wyróżnienie za sztukę „Kaszalot”
- 2009: Białystok – 3. Przystanek Młodzi – Świadectwo Otwartego Umysłu za pisanie bajek dla dzieci i sztuki w Białostockim Teatrze Lalek
- 2009: 15. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – wyróżnienie za tekst „O mniejszych braciszkach Św. Franciszka”
- 2011: Warszawa – XV Festiwal Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK - wyróżnienie za sztukę „Pod-Grzybek”"
- 2011: Opole – 25. Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek – wyróżnienie za piosenkę do przedstawienia „Królewna Śnieżka” w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora
- 2012: Poznań – 23. Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży – wyróżnienie za utwór „Wąż”
- 2013: Poznań – 24. Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży - nagroda za sztukę „Ony” i wyróżnienie za sztukę „Brak sensu, Aniołek, Żyrafa i stołek”
- 2014 Poznań – 25. Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży – I nagroda za sztukę „A niech to Gęś kopnie” i III nagroda za sztukę „Urodziny w Nigdylandii”
- 2015: Wałbrzych – 2. Festiwal małych Prapremier – Nagroda Prezydenta Miasta Wałbrzycha
- 2016: Poznań – XXVII Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży – I nagroda za sztukę „Marvin"”.
LAS VILLAS
Teatr Nowy Proxima z Krakowa
Mówiono o niej: „głos ery atomowej”. Nazywano ją „kolorowym ptakiem PRL-u”. W paryskiej Olimpii swoim głosem podobno wprawiła w drżenia kryształowe żyrandole, a na scenę w Las Vegas wjeżdżała białym jaguarem. Nikt do końca nie wie, ile w swoim życiu przygarnęła zwierząt i ilu zwierzętom uratowała życie.
Violetta Villas – legenda polskiej estrady, w której prywatnym i zawodowym życiu spektakularne sukcesy nieustannie przeplatały się ze spektakularnymi klęskami. Dlaczego musiała odejść w samotności i zapomnieniu? Dlaczego w wolnej Polsce ten kolorowy ptak nie znalazł sobie nigdy miejsca, którego szukał przez całe życie?
Las Villas nie jest biografią Violetty Villas. To nie reportaż z jej życia. To opowieść o niemożności pozbycia się kompleksów, o ciągłej potrzebie rozgłosu, o smutnym końcu wielkiej artystki.
recenzje:
Hanna Piotrowska wykonała wielką aktorską pracę, przełamując zawodowy wizerunek, [głównie była dotychczas obsadzana w rolach lżejszych] który przez lata utrwalił się wśród widzów. Bardzo wiernie i z wyczuciem ukazała postać Violetty Villas, z jej fobiami, wybuchami złości i agresji, a także z głęboką i szczerą wiarą. No i ten potężny wokal, który sprawia, że na ciele pojawiają się ciarki. Przekonująca była również Bożena Borek, która zagrała opiekunkę diwy, kobietę bezwzględną, „złą”, a jednocześnie oddaną swojej gwieździe. Na uznanie zasługuje też Jerzy Karnicki, który stworzył postać charakterystyczną i zabawną, a jednocześnie pasującą do całości. Brawa dla Łukasza Błażejewskiego za scenografię - prostą, a wprowadzającą atmosferę nierealności, snu, omamu. (Daniel Klusek w: gp24.pl)
- - -
Turpistyczna oprawa całości może odrzucać. Lecz nawet fani Villas powinni docenić wysiłek, jaki w rolę piosenkarki włożyła Hanna Piotrowska. Przy tego typu projektach, istnieje niebezpieczeństwo popadnięcia w parodię. Na szczęście Piotrowskiej udało się wybrnąć z trudnego zadania bez ośmieszania postaci.
Villas w spektaklu Siekluckiego nie jest karykaturą idolki. Piotrowska zrywa z medialnym obrazem zdziwaczałej staruszki. Jej kreacja aktorska to wyobrażenie, jakim piosenkarka pewnie żyła do końca swoich dni. Prawdziwa bogini sceny, którą tylko chwilowo strącono do celebryckiego czyśćca. Kolorowy ptak PRL-u pozbawiony wielu piór, ale wciąż po królewsku się noszący. (Łukasz Badula w: kulturaonline.pl)
tekst: Tomasz Kaczorowski
reżyseria: Piotr Sieklucki
aranżacja: Paweł Harańczyk
scenografia: Łukasz Błażejewski
choreografia: Bartosz Serowik
występują:
Hanna Piotrowska,
Bożena Borek,
Jerzy Karnicki,
Janusz Marchwiński,
Maciej Ferlak,
Piotr Sieklucki
