Monodram na podstawie prozy Jerzego Pilcha („Moje pierwsze samobójstwo”, „Miasto utrapienia”, „Marsz Polonia”), w doskonałym wykonaniu Krzysztofa Grabowskiego, będący jednocześnie uteatralizowaną wersja coraz bardziej popularnego w Polsce stand-up comedy.
„Polska jest piłkarską potęgą świata, a papież zawsze jest Polakiem...”
Jest to próba wytyczenia i zatarcia granicy między tym, co śmieszne a tym, co tragiczne. Błahe, a poważne. Istotne, a nieistotne. Wszystko to przykryte opowieścią Patryka, który bez skrępowania mówi o sobie, o swojej rodzinie, swoim życiu seksualnym bądź jego braku. To autobiograficzna opowieść z pozoru normalnego człowieka, w której rodzi się czy też odsłania dewiant.
Nagrody:
– Główna Nagroda Aktorska na 14. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Autorskich i Adaptacji „WINDOWISKO” w Gdańsku,
– I Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora (OFTJA) we Wrocławiu,
– honorowe wyróżnienie na 2. Ogólnopolskim Festiwalu Monodramu „Monoblok” w Gdańsku.
Spektakl powstał w ramach stypendium artystycznego Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego, odbyła się na scenie Teatru im. A. Sewruka w Elblągu.
Krzysztof Grabowski kolejny raz pokazuje wielką klasę, tak swobodne aktorstwo to w Polsce nadal rzadkość.
(Jarosław Kowal, www.gdansktown.pl)
Grabowski zbudował swój spektakl „Patryk K.” z fragmentów trzech powieści Jerzego Pilcha – i zrobił to, a następnie zagrał, znakomicie. Spowiedź zakompleksionego, neurotycznego, stłamszonego przez ojca młodego mężczyzny, który nie potrafi odnaleźć się ani w łóżku kobiety, ani poza nim, znalazła też uznanie u widzów, którzy Grabowskiego oklaskiwali najdłużej
(Mariusz Urbanek, Odra)
