fbpx
Malarz, scenograf, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wydziału malarstwa. Studiował w pracowni malarskiej prof. Andrzej Bednarczyka oraz intermedialnej Grzegorza Sztwiertni i Zbigniewa Sałaja. Autor kilku wystaw indywidualnych, brał również udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
 
Zaprojektował scenografię (dekoracje i kostiumy) do licznych przedstawień teatralnych, w tym spektakli duetu Demirski/Strzępka: Niech żyje wojna, Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, Tęczowa trybuna 2012, W imię Jakuba S., O dobru, Firma, Courtney Love, Bitwa warszawska 1920, Bierzcie i jedzcie.
 
Pozostałe realizacje, to:
– Proces berentyzacji M. Buszewicza (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu),
Gdzie jest Pinokio? (Instytut Teatralny w Warszawie),
Bohater Osama D. Kellego (Teatr IMKA w Warszawie oraz Teatr Maat Project w Lublinie),
Śmierć i zmartwychwstanie świata N.-M. Stockamana (Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie).
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklu Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego (dekoracje i kostiumy).
 
NAGRODY:
– Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2009/2010,
– Grand Prix 3. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2010 w Krakowie (Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej),
– Grand Prix 5. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (Niech żyje wojna!!!),
– Grand Prix 10. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz 4. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2011 w Krakowie (Tęczowa trybuna 2012),
– Nagroda im. Leona Schillera 2013 za „wkład w wizualny rozwój polskiego teatru”,
– Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnego 2013 i Nagroda Indywidualna im. Jana Świderskiego (Courtney Love).

Foto: Tomasz Zakrzewski
Scenograf, kostiumograf. Studiowała na Wydziale Malarstwa oraz Katedrze Scenografii (studia podyplomowe) w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Wśród najważniejszych realizacji znalazły się projekty kostiumów i scenografii do następujących spektakli:
Dziady część II A. Mickiewicza (Teatr Miejski w Gdyni),
Testosteron A. Saramonowicza i T. Koneckiego (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
Tlen I. Wyrypajewa (Teatr Powszechny w Warszawie),
Klątwa S. Wyspiańskiego i Sinobrody – nadzieja kobiet D. Loher (Teatr im. J. Kochanowskiego w Opolu),
Dybuk wg utworów S. Anskiego i E. Jabée i Ożenek M. Gogola (Teatr Nowy w Poznaniu),
Czerwone Nosy P. Barnesa (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
Kordian J. Słowackiego (Teatr Polski w Warszawie),
Nadobnisie i Koczkodany czyli Zielona Pigułka Witkacego (Teatr Powszechny w Warszawie),
Bramy raju. Krucjata dziecięca wg J. Andrzejewskiego (Studium Teatralne w Warszawie),
Sprzedana narzeczona B. Smetany (Opera w Debreczynie, Węgry)
W nocy na starym rynku. Gorączka jesiennej nocy I. L. Pereca (Teatr Żydowski w Warszawie)
Hamlet 44 Magdy Fertacz i Artura Pałygi,
Obłom-Off wg M. Ugarowa i Koń ma cztery nogi a też się potknie A. Ostrowskiego (Teatr Csokonai w Debreczynie na Węgrzech)
Udając ofiarę braci Presniakow (Teatr Ludowy w Krakowie-Nowej Hucie),
Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego i Pajace R. Leoncavalliego(Opera Nova w Bydgoszczy),
Operetka W. Gombrowicza (Teatr Narodowy w Budapeszcie).

Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklach:
Na końcu tęczy P. Quiltera (dekoracje i kostiumy),
Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika (dekoracje),
– Sweeney Todd S. Sondheima (dekoracje i kostiumy),
Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a..


NAGRODY:
– Nagroda za scenografię do Klątwy S. Wyspiańskiego na 29. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” 2004,
– Nagroda im. Teresy Roszkowskiej przyznana przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI 2005,
– Grand Prix na 11. Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu 2014 za Operetkę.
–  nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2015 za scenografię do spektaklu Niedziela w parku z Georgem.

Foto: Tomasz Zakrzewski
Tancerz i choreograf. W roku 1993 wyjechał z Polski, by spróbować swych sił w największych produkcjach musicalowych w Europie (Melissa, Twist of Time, Space Dream).
 
W 1998 ukończył jedną z najbardziej renomowanych szkół w branży – Szkołę Taneczno-Teatralną w Zurichu (Colombo-Dance Factory). Na stałe współpracuje z wieloma wybitnymi choreografami – Richardem Hevey'em, Jacqueline Beck, Annatiną Hug, Marciem Wuestem. Wraz ze Szwajcarskim Baletem Kameralnym, którego prezentacje były wielokrotnie nagradzane podczas festiwali tanecznych, występował na estradach całego świata.
Pracował dla największej stacji TV w Szwajcarii SF-DRS 1. Prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych. Tworzy choreografię do pokazów i prezentacji, pracował przy polskich edycjach programu tv „You can dance – po prostu tańcz!”.
 
Jest wszechstronnie utalentowany – kombinacje taneczne Piotra Jagielskiego, to elektryzująca mieszanka jazzu, modernu, funky, hip-hopu z elementami salsy i merenge.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył układy taneczne do kilku piosenek Koncertu Sylwestrowego 2008 pt. Bądź gotowy dziś do drogi oraz choreografię do musicalu Producenci M. Brooksa.
 
Foto: Tomasz Zakrzewski
 
SZKOŁA TEATRU

Projekt edukacyjny adresowany do uczniów szkół ponadpodstawowych. Podczas zajęć, odbywających się w przestrzeni Małej Sceny Teatru Rozrywki, staramy się przybliżyć uczestnikom LEKCJI TEATRALNYCH tajniki języka scenicznego. Chcemy pokazać teatr, jako SUMĘ SZTUK, sztukę zespołową, miejsce spotkania i dialogu.

 
Program lekcji teatralnych SZKOŁY TEATRU opracowany został przez teoretyków i praktyków teatru, przy współpracy z Centrum Sztuki Filmowej. Zajęcia edukacyjne dla młodzieży mają charakter otwarty, interaktywny. Poprzez zderzenie różnych form prezentacji: pokazów, projekcji, fragmentów spektakli, oraz poglądów, opinii, teorii i praktyk teatralnych, pragniemy młodym widzom zaprezentować bogactwo form współczesnego teatru.

W celu wyboru konkretnej Lekcji oraz ustalenia terminu, prosimy o kontakt z koordynatorem projektów edukacyjnych, panią Magdaleną Skorupą – tel. 667 310 588, 032 346 19 50, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.lub Biurem Obsługi Widzów.


Lekcja 1

dialog – spotkanie – zdarzenie (niedostępna)
 
rozpoczyna działalność SZKOŁY TEATRU, ma charakter wprowadzający w zagadnienia, znajdujące się w polu naszych przyszłych rozważań. Poprzez konkretne działania teatralne, wykorzystujące środki techniczne dostępne w teatrze i aktorów, pokazujemy złożoność materii teatralnej, rozmaitość sposobów jej kreowania i sposobów myślenia o teatrze.

Lekcja 2
reżyser – autor – tekst (niedostępna)
 
pokazuje przy pomocy teatralnych środków bardzo osobistą czynność: reżyserskie czytanie tekstu literackiego. Interesują nas relacje i wzajemne zależności pomiędzy reżyserem, autorem tekstu i samym tekstem. Usiłujemy opowiedzieć o tym miejscu, gdzie rodzi się pomysł na spektakl, gdzie tekst staje się źródłem reżyserskiej inspiracji, pobudza jego wyobraźnię, staje się istotny, korespondując z jego widzeniem świata.

Lekcja 3
reżyser – aktor – postać (niedostępna)
 
pokazuje relację reżyser – aktor. Interesują nas: obsadzanie ról, tajniki pracy z aktorem, warsztat aktorski, metody porozumiewania się, cykl prób, reżyserska i aktorska praca nad rolą, współpraca a manipulacja, ocena osiągniętych efektów w konstruowaniu postaci scenicznych. 

Lekcja 4
reżyser – przestrzeń – inscenizacja (niedostępna)
 
jest przeplataną wypowiedziami artystów inscenizacją losów tajemniczego Bohatera. Jego zagadkowa historia, pokazana w pięciu, wykreowanych światłem, dźwiękiem, barwą, przedmiotem oraz aktorskim działaniem odsłonach, ujawnia kluczową w tworzeniu inscenizacji rolę przestrzeni.

Lekcja 5
ciało – ruch – taniec (niedostępna)

tutaj w centrum uwagi znajduje się człowiek i jego cielesność. Ciało aktora, mima, tancerza traktowane jest jako tworzywo teatru. Interesuje nas „mowa ciała”– plastyka ruchu scenicznego, taniec, pantomima, gest i mimika oraz sprawność ciała i świadomość jego używania.

Lekcja 6 
dźwięk – rytm – muzyka
wariacje na aktora, widza i scenę (niedostępna)

opowiada o roli dźwięku, rytmu i muzyki w przedstawieniu teatralnym. Próbujemy przybliżyć w niej złożone zjawisko muzyczności teatru oraz pokazać dźwiękowe bogactwo tej sztuki. Wyjaśniamy, jak różne funkcje pełnią w spektaklu dźwięki i rytm, jak muzyka buduje znaczenia scenicznych wydarzeń oraz jak kształtuje emocje i przeżycia widza. Przybliżamy uczniom tajniki pracy kompozytora oraz jego współpracy z innymi twórcami teatralnych przedstawień.


Lekcja Teatr - start (Lekcja w przygotowaniu)
zdarzenia wokół sceny

ma formę warsztatów, podczas których uczestnicy biorą udział w próbie teatralnej, wcielając się w role poszczególnych pracowników, a także artystów. Zespół Teatru Rozrywki spotka się z uczniami na Małej Scenie, by w warunkach profesjonalnego wsparcia przeprowadzić szybki instruktaż swoich stanowisk pracy, które udostępnią uczestnikom warsztatów. Uczniowie będą działać pod okiem fachowców, wcielając się w role realizatorów, twórców i aktorów. To unikatowe wydarzenie daje możliwość poznania Teatru od zaplecza i specyfiki funkcjonowania w jego strukturach. 

 



RAFAŁ URBACKI
(9.12.1984-22.05.2019)
Choreograf, mover, performer. Student Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST. Studiował również kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim oraz wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Edukację ruchową rozpoczął jako tancerz na wózku w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu, tańcząc podczas Międzynarodowych Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tańca w Bytomiu: Gessel Mason (I Am, 2007 i Zazwyczaj, 2008), Victorii Fox (Human Shadows, 2008 i Traces of ourselves that we leave behind, 2009), Phila Williamsa (Unknown, 2009), Katarzyny Rybok (Ścieżki Zasilania, 2007) i duecie z Jakubem Lewandowskim (Resoraki, 2009).

 
Performer w autorskich projektach solo: BezSen (Festiwal Tańcząca Wyspa Tolerancji, Kalisz 2007), autobiograficzne Urodziny (Scena Tańca Współczesnego, Kraków 2008), Zrównywanie (XVI MKTWiFST, 2009). Zrównywanie było projektem opowiadającym o Śląsku i jego mieszkańcach na zasadzie synekdochy w postaci spalonej szkoły i o tożsamości performera urodzonego w tej właśnie przestrzeni.
 
Rafał Urbacki jest współautorem i tancerzem w video-dance (The Lift, 2009 i The Adventures of Giraffi and Charming Seally, 2010) oraz reżyserem projektu Mover. Projekt społeczny (XVII MKTWiFST, 2010) – spektaklu na 12 tancerzy z całej Polski o różnym stopniu zaawansowania w życie taneczne, w różnym wieku, opowiadający o kondycji tancerza w Polsce.
 
Jest również rezydentem w prestiżowym polskim programie na współczesną choreografię SOLO PROJEKT 2010 w Starym Browarze w Poznaniu. Powstałe solo Mt 9,7 było prezentowane m.in. na 20 TanzTage w Berlinie, Europejskim Kongresie Kultury we Wrocławiu, Polityki Tańca w Instytucie Teatralnym w Warszawie, Wibracjach Tanecznych we Wrocławiu. Wychodząc od tytułowego ewangelicznego wersetu – fragmentu opowieści o uzdrowieniu paralityka – Rafał Urbacki przeprowadza krytykę chrześcijańskiego pojęcia miłosierdzia. Jego lecture performance oparty jest w dużej mierze na materiale autobiograficznym – artysta sam zmaga się z niepełnosprawnością.
 
Po raz pierwszy współpracował z duetem Strzępka/Demirskiw spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 (Teatr Polski we Wrocławiu, 2011).
 
Projekt taneczny o tożsamości pokolenia lat 90., którego jest reżyserem, otrzymał dofinansowanie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Rafał Urbacki jest także uczestnikiem warsztatów tanecznych i choreograficznych z takimi tancerzami, jak: Keith Hennessy (USA), Chris Harring (Austria), Ria Higler (Holandia), Michael Schumacher (USA), Peter Pleyer (Niemcy), Simone Aughterlony (Nowa Zelandia), Ray Chung (Chiny/USA), Daniel Lepkoff (USA), Danya Elraz (Izrael). Milan Kozanek (Słowacja), Tal Avni (Izrael), Emio Greco (Holandia), Maria Grudskaya (Rosja) i in. Współpracuje z Akademią Muzyczną prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z zakresu muzykoterapii oraz ze świadomości ciała i improwizacji w całym kraju.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego.

Rafał Urbacki zmarł po ciężkiej chorobie.

Foto: Tomasz Zakrzewski